Sarayköy’de geçmişte düğünler nasıl yapılırdı? Sizler için her aşamasını araştırdık.

İlçemizde çoğunuzun burada doğup büyüdüğü halde ilk defa okuyacakları birbirinden ilginç adetleri öğrendik.

Sarayköy’de bir oğlan evlenme çağına geldiğinde oğlanın annesi, İlk önce kızı araştırır, etraftan sülalesi ile ilgili bilgi edinirmiş. Burada en önemli kriter ‘evlenilecek kişinin aileye uygun olması’ imiş. Oğlan annesi, yanına bir akrabasını daha alır kız evine gidermiş. Kıza yoğurt özetilir veya ayran yaptırılırmış. Ayran topaçlı olursa kız beğenilmezmiş. Halıların altına bakılırmış toz var mı yok mu incelenirmiş. Gelin olacak kızın temiz, becerikli ve saygılı olmasına dikkat edilirmiş. Kızın annesi, ‘biz sizi bir araştıralım’ diyip oğlan evini çevredekilere sorar bilgi edinirmiş. Kararını veren kız evi, oğlan evine haber gönderirmiş. Bu süreçte oğlan ve kız birbirini hiç görmezmiş.

Kız istemeye çok kalabalık gidilmezmiş. Damat, kız istemeye götürülmezmiş. Ailenin büyükleri gidermiş. Kız istemeye giderken taş helvası götürülürmüş. İlk seferde kız verilmezmiş. 2-3 defa gidilirmiş. Kız ailesi kararını verdiğinde oğlan evi ‘yağlık’ denilen bir bohça götürürmüş. Yağlığın içinde, gelin kız için toka, ayna,tarak, terlik bulunurmuş. Yağlığın bir diğer ismi ‘Urbe’ imiş. Ayrıca çörek ve helva götürülürmüş.

Düğünler, genellikle kışın, pamuklar kaldırıldıktan sonra yapılırmış. Meydanda insanlar üşümesin diye ateş yakılırmış. Düğünü haber vermek için şimdiki gibi davetiye değil de ‘oku’ dağıtılırmış. Çevredekilere eteklik kumaş, havlu veya yazma verilirmiş. Genelde Perşembe gününden düğünler başlar 3 gün devam edermiş. Nişana sadece kadınlar katılırmış. Yerlere hasırlar serilir, minderlerin üzerine oturulurmuş. Ailenin yaşlı kadınlarının başına beyaz örtüler örtülürmüş. Misafirlere tepsilerin üzerinde çerezler ikram edilirmiş. Kadınlar tef çalar genç kızlar oynarmış. Maniler söylenirmiş. Gelinin en yakın arkadaşına ‘kardeşlik’ denilir. Damadın en yakın arkadaşına sadıç denilirmiş. Bohçalar da damadın ve gelinin arkadaşına kıyafet alınırmış.

Nişanın ertesi günü kına gecesi yapılırmış. Oğlan evi bir koç alır, koçun boynuzuna altın bilezik bağlayıp, yakacak odun ile birlikte kız evine götürürmüş. Kız evine kesinlikle erkeklerin girmesine izin verilmezmiş. Kızlar ve yeni gelinler üç etek denilen bir elbise giyermiş. Kınayı ailenin büyüklerinden biri gelinin ellerine ve ayaklarına dua okuyarak yakarmış. Düğün yemeklerinde komşular birleşip yemekleri yaparlarmış.

Düğünlerde yapılan bazı yemekler, dolma, pilav, nohut yemeği, Kaçamak( darı unuyla hazırlanan etli bir çorba) ve Sarayköy’ün meşhur yiyeceği keşkek… Düğünde keşkeklik buğday alınmaz damat ve arkadaşları meydanda buğdayı döverek kabuklarını çıkarır buğdayı keşkeklik hale getirirmiş.

Bir yerde düğün olduğunun en büyük emarelerinden biri de düğün direkleriydi Civardaki uzun ve düz ağaçlar süslenir, ışıklandırılır ve sonuna da Türk bayrağı takılırmış. Bu sayede uzaktan bakanlar dahi o yerde bir düğün olduğunu anlarlarmış. Düğün direkleri genellikle 10 metreye yakın direklerden seçilir. Düğün süresi boyunca sökülmezdi. Daha sonra düğün bitiminde direk yerinden sökülürdü. Direk sökmek ise ayrı bir merasimmiş.

Direğin tepesinde bulunan yiyecekler, genellikle elma ya da portakal olur, eskiden okla tabanca ile vurulmaya çalışılır, vuranlar ise ödüllendirilirmiş. Damat ortaya oturtulur berber tarafından davul sesi eşliğinde tıraş edilirmiş.

Gelin almaya gitmeden önce halı namazlığı serilir. Damadın arkasında sadıç elinde bıçakla dururmuş. “Bunun anlamı sadıç her zaman damadın arkasında güç demektir.”

Sizlerle adetlerimizin sadece küçük bir kısmını paylaştık. İlerlyeyen zamanlarda birbirinden farklı içeriklerle Sarayköy'ü birlikte keşfetmeye devam edeceğiz.

Sarayköy’ün zenginliklerini siz değerli okuyucularımızla buluşturmamıza katkı sağlayan tüm Sarayköylülere teşekkürlerimizi sunarız…