11 ilimizi etkileyen büyük deprem felaketinin acısı içimizde yanmaya devam ediyor. Yüzbinin üzerinde vatandaşımızın aramızdan ayrıldığı, yüzbinlerce vatandaşımızın evinin yıkıldığı, evsiz kaldığı, sevenlerini ve yakınlarını kaybettiği büyük felaketin birinci yılındayız.
Hala artçı depremlerin sürdüğü, acıların tazelendiği bu felaket için yaraların sarılması için planlı bir çalışma henüz yok. Birçok vatandaşımız evsiz barksız konteynırlarda yaşamakta. Daha ne kadar bu şekilde yaşayacaklarını da bilmemektedirler.
Bu felakette ve yine 1999 Marmara Düzce depremlerinde can kayıplarının asıl nedeni plansız yapılaşma ve denetimsiz inşaat sektörüdür.
Rant odaklı yapılaşma yüzbinlerce insanımızın canını almıştır. Bu şekilde plansız ve denetimsiz süreç devam ettiği sürece de bu can kayıpları olmaya devam edecektir.
Deprem değil, devleti yönetenlerin liyakatsız anlayışları bizi öldürmektedir.
Hayatın yeniden doğal akışının sürebilmesi için insan odaklı planlamanın yapılması gerekmektedir. Müteahhitleri besleyen rant politikaları değil, denetime bağlı insan hayatını önemseyen, uygulamalar olmalıdır. Birilerini varsıl yapan denetimsizlik insanları öldürmektedir. Öldüren değil, yaşatan uygulamalar ile yarınlara daha güvenle, umutla bakmak istiyoruz.
Bölgede binlerce okul hala yıkık durumda olup öğretmen ve öğrencilerimiz çadır okullarda ve konteynırlarda eğitime devam etmektedir. Eğitimi olmayan bir toplum ayağa kalkamaz
Birleşik Kamu-iş ve Eğitim-iş olarak yaralarımızın sarılması için ne gerekiyorsa her türlü desteğe hazırız.